Ritme van mijn ziel

Hai tanah ku Papua,
Kau tanah lahirku,
Ku kasih akan dikau
sehingga ajalku.

O mijn land Papoea
Mijn geboorteland
Jou zal ik liefhebben
Tot mijn levenseinde

– Hai Tanahku Papua

Muziek. Een krachtiger middel om je gevoelens en emoties onder woorden te brengen, is bijna niet denkbaar. Muziek en liederen kunnen een herinnering beschrijven maar ook oproepen. Denk aan liedjes uit je jeugd. De herinnering aan het moment dat je het leerde, hoorde of zong, is wat het waarde geeft. En dat is voor iedereen anders.

Met muziek kan meer worden uitgedrukt dan met taal alleen. Zoals Hai Tanahku, een loflied op Papua. Het is meer dan een expressie van emotie of voorliefde. Het lied gaat over een diep verlangen naar erkenning. Voor de Papoea’s is het lied symbool geworden voor hun culturele identiteit.

Dit is de kracht van muziek. Het verbindt mensen op een manier zoals weinig andere kunstvormen dit kunnen. Veel jonge Papoea’s, zowel in Papua als in Nederland, kunnen liederen uit dit land woord voor woord meezingen maar kennen de betekenis ervan niet. Ze voelen de emotie, het belang en de verbondenheid en willen nu betekenis aan de woorden kunnen geven.

Hier gaan we op zoek naar het verhaal achter de muziek. Soms via de oren van de luisteraar en soms verteld door de muzikant zelf.