Zonder Papua bestond ik niet. Uit de cultuur van de Papoea’s herken ik dingen die voor mij ook belangrijk zijn: gastvrijheid, graag onder de mensen willen zijn en waarde hechten aan familie.
De Papoea’s vertellen al verhalen sinds jaar en dag. Het is een diepgeworteld fenomeen in de cultuur en helaas niet alleen in positieve zin. Want terwijl het voortbestaan van de Papoea’s met uitsterven wordt bedreigd, is het delen van verhalen over hun slachtofferschap een belangrijk onderdeel geworden van de overlevingsstrategie. Verhalen delen zorgt voor een gedeelde getuigenis en daarmee voor verbinding onderling. Verhalen worden krachtiger naarmate ze jaar na jaar worden gedeeld. Ze worden onderdeel van wie we zijn, wat we geloven en hoe we onze toekomst zien.
De kracht van verhalen vertellen is grenzeloos. Voor tweede en derde generaties Papoea’s in Nederland helpt het delen van je eigen verhaal om jezelf en anderen beter te begrijpen. Wie ben ik, wat vind ik belangrijk en wat doet ertoe voor mij? Het gaat niet om feiten of details, maar om de verteller. Hun verhaal is het levend bewijs van de gedeelde geschiedenis van Nederland en Papua.
Hier maak je kennis met verhaaltradities van Papoea’s. Ook delen we verhalen van Nederlandse Papoea’s over hoe zij betekenis geven aan de twee werelden waar ze onderdeel van zijn.
Een meisje op de rand van volwassenheid loopt rusteloos heen en weer. Ze heeft haar Nederlandse haar tot kroezen gekregen, een grasrokje om de heupen en draagt een hoofdtooi.
Waida (47) krijgt regelmatig de vraag waar ze eigenlijk vandaan komt. “Er zijn maar heel weinig mensen die de gedeelde geschiedenis van Nederland en Papua kennen.”
“Voor mij als kind was het leven daar een avontuur. Maar het contrast met het Papua van vandaag is enorm." Juist dat doet Alje (71) besluiten om zijn verhaal te delen.