Dubbelbloed: “Dat ik in Papua nog een hele familie had, was nieuw voor me”
Femke (24) werd tijdens een spontaan bezoek aan Biak ontvangen als een verloren dochter die was thuisgekomen.
Verhaal van mijn hart
Zonder Papua bestond ik niet. Uit de cultuur van de Papoea’s herken ik dingen die voor mij ook belangrijk zijn: gastvrijheid, graag onder de mensen willen zijn en waarde hechten aan familie.
De Papoea’s vertellen al verhalen sinds jaar en dag. Het is een diepgeworteld fenomeen in de cultuur en helaas niet alleen in positieve zin. Want terwijl het voortbestaan van de Papoea’s met uitsterven wordt bedreigd, is het delen van verhalen over hun slachtofferschap een belangrijk onderdeel geworden van de overlevingsstrategie. Verhalen delen zorgt voor een gedeelde getuigenis en daarmee voor verbinding onderling. Verhalen worden krachtiger naarmate ze jaar na jaar worden gedeeld. Ze worden onderdeel van wie we zijn, wat we geloven en hoe we onze toekomst zien.
De kracht van verhalen vertellen is grenzeloos. Voor tweede en derde generaties Papoea’s in Nederland helpt het delen van je eigen verhaal om jezelf en anderen beter te begrijpen. Wie ben ik, wat vind ik belangrijk en wat doet ertoe voor mij? Het gaat niet om feiten of details, maar om de verteller. Hun verhaal is het levend bewijs van de gedeelde geschiedenis van Nederland en Papua.
Hier maak je kennis met verhaaltradities van Papoea’s. Ook delen we verhalen van Nederlandse Papoea’s over hoe zij betekenis geven aan de twee werelden waar ze onderdeel van zijn.
“Ik denk weleens bij mezelf: Veeger, nu een keer niét over Papua praten”
Marjolijn Veeger (71) zet na 50 jaar weer voet op de bodem van Merauke, en weet er meteen de weg.
Een zoektocht naar je roots
Kijk nu een terugblik van de barapen 2022: een feest onder de sterrenhemel.
Dubbelbloed: met kennis van andere culturen, kon ik werken aan genezing van trauma’s
Miko-Serko (38) groeide op als kind van kleur in de pleegzorg.
Van de oevers van de Digoel naar de Hollandse duinen
Ruim 7 jaar woonde Arend Jan (39) in het afgelegen Kaisah, een kleine kampong in het binnenland van Papua met slechts zo’n 250 inwoners.
“Het verleden kan ik niet veranderen, wel het verhaal delen met anderen”
Sinds haar eerste kennismaking met Papua, laat het verhaal de Nederlandse Anne-Linn niet meer los.
Column: Exotisch Zutphen
Een meisje op de rand van volwassenheid loopt rusteloos heen en weer. Ze heeft haar Nederlandse haar tot kroezen gekregen, een grasrokje om de heupen en draagt een hoofdtooi.
Dubbelbloed: ik ben me altijd bewust geweest van mijn afkomst
Waida (47) krijgt regelmatig de vraag waar ze eigenlijk vandaan komt. “Er zijn maar heel weinig mensen die de gedeelde geschiedenis van Nederland en Papua kennen.”
Eerste kerst in Nederland: ‘In Papua vier je kerst met de hele gemeenschap’
Betty (82) blikt terug op haar eerste kerst in Nederland. "Het leek hier meer een feest te zijn wat je als gezin of familie viert."
Dubbelbloed: dat ‘kwartje’ betekent veel voor mij
Robbert (27): "Als ik uitleg dat ik driekwart Nederlands ben en een kwart Papoea, wordt al snel aangenomen dat ik daar dus niet zoveel bij voel."
Over voetballen op blote voeten en een verdwijnende identiteit
“Voor mij als kind was het leven daar een avontuur. Maar het contrast met het Papua van vandaag is enorm." Juist dat doet Alje (71) besluiten om zijn verhaal te delen.
Papua, hoe zat dat ook alweer?
Julia Jouwe (24) en haar vader Nico (61) vatten het verhaal van de Papoea's voor je samen in deze podcast.